Persona non Grata

Το δημόσιο πανεπιστήμιο βρίσκεται σε μια ατέρμονη κρίση. Οι νέοι νόμοι που στοχεύουν στην «εξυγίανσή» του κινούνται στα πλαίσια της πλήρους απαξίωσης και της απόλυτης εμπορευματοποίησης του. Τα τελευταία 2 χρόνια μια μεγάλη μερίδα της φοιτητικής κοινότητας αντέδρασε δυναμικά με διαρκείς κινητοποιήσεις που εξέφραζαν συνολικά την δυσαρέσκεια για την υπάρχουσα κατάσταση αλλά και την εναντίωση στα νέα μέτρα.

Το μήνυμα της υπεράσπισης του δημοσίου πανεπιστημίου ήταν αρκετό για να αφυπνίσει και να ενώσει, όμως υπήρχαν διάφορα συμφέροντα που αποσκοπούσαν σε κάτι διαφορετικό. Στην αγωνιστική διάθεση των φοιτητών, οι συμμετέχουσες στο κίνημα παρατάξεις απέθεσαν την εκπλήρωση των παραταξιακών και κομματικών τους συμφερόντων, αφού μέσα από τη (συνήθως) εξασφαλισμένη επιρροή τους κινήθηκαν με σκοπό την ποσοτική ενδυνάμωσή τους. Έτσι, τα κομματικά - παραταξιακά συμφέροντα βρέθηκαν μπροστά από τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών.

Το δικαίωμα, αλλά και η υποχρέωση να συμμετέχουμε ενεργά σε ό,τι μας αφορά με τα δικά μας λόγια και τις δικές μας πράξεις , κατέδειξε την ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας συλλογικότητας. Η συνεχής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον στο οποίο μορφωνόμαστε, εργαζόμαστε, συνταξιοδοτούμαστε με βάση το τρίπτυχο «αμφισβητώ», άρα «σκέφτομαι», άρα «υπάρχω» αποτελεί για εμάς πρωταρχικό στόχο. Η απαξίωση, η παθητική υιοθέτηση, ο ωχαδερφισμός και η σύγχιση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα αποτελούν τη βάση, στην οποία στηρίζεται η αυθαιρεσία της εκάστοτε εξουσίας. Δεδομένης της γενικής διαπίστωσης πως μια γροθιά ρίχνει πιο εύκολα έναν τοίχο από ένα δάχτυλο και πως το προσωπικό συμφέρον του κάθε φοιτητή ταυτίζεται με το συλλογικό συμφέρον της φοιτητικής κοινότητας (τουλάχιστον μέσα στο πανεπιστήμιο), διαπιστώνουμε πως η συλλογική και όχι η μεμονωμένη δράση είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος παρέμβασης.

Έτσι, το Νοέμβριο του 2006 δημιουργήθηκε το αυτόνομο σχήμα φυσικού στηριζόμενο σε 2 άξονες: α) την αυτονομία του, δηλαδή τη λειτουργία του χωρίς κατευθυντήριες γραμμές και β) την αμεσοδημοκρατική λειτουργία του, δηλαδή την άμεση λήψη αποφάσεων μετά από συνδιαμόρφωση και χωρίς καμία απολύτως ιεραρχία.
Η νέα αυτή συλλογικότητα μας προσφέρει τη δυνατότητα έκφρασης, απεγκλωβισμένης από ιδεολογικά πλαίσια και της σύνθεσης με πρώτη ύλη τη μοναδικότητα κάθε ατομικότητας, αφού καθένας έχει το δικαίωμα είτε να συμφωνεί είτε να διαφωνεί με την πλειοψηφία αλλά και την υποχρέωση να σέβεται κάθε άλλη άποψη και να την αξιολογεί με βάση την προσωπική του κρίση. Η ίδια η δομή του σχήματός μας λειτουργεί και σαν έμμεση θέση μας: κανένας υπέρμαχος κομματικών γραμμών και κανένας που θέλει να επιβάλει τη γνώμη του δε χωράει στο αυτόνομο σχήμα. Επίσης, θεωρούμε ότι κανένας και καμία συνδιαμορφωμένη απόφαση δε βρίσκεται στο απυρόβλητο. Μόνο όταν καθετί επανεξετάζεται και τίθεται σε διαρκή αμφισβήτηση μπορούν να αναγνωρισθούν λάθη και να υπάρξει ουσιαστική εξέλιξη.

Με τη δράση μας αποσκοπούμε στη βελτίωση των συνθηκών φοίτησης, στην ενίσχυση του δημιουργικού διαλόγου και πολιτικού λόγου μέσα στη σχολή, στην καταπολέμηση του κομματικοποιημένου συνδικαλισμού , των πελατειακών σχέσεων, σε μια νέα δηλαδή ριζοσπαστική και αγωνιστική μορφή παρέμβασης. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα πολύ πιο ισχυρό αγωνιστικό πυρήνα έτοιμο να αντιδράσει σε καθετί που δρα ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. Στοχεύουμε στην εξέλιξη του αυτόνομου σχήματος φυσικού ,ή «persona non grata» όπως ονομαζόμαστε , σε κέντρο επεξεργασίας ιδεών, αποχρωματίζοντας παράλληλα το πανεπιστήμιο από το γαλαζοπρασινοκοκκινο φόντο. Αυτός είναι ο λόγος που δε θα αναλωθούμε σε ανούσιες παραταξιακές διαμάχες.

Οι στόχοι μας θα μεθοδευτούν μέσα από τη συμμετοχή μας στις γενικές συνελεύσεις του συλλόγου φοιτητών φυσικού και γενικότερα στα κοινωνικά και πανεπιστημιακά δρώμενα. Απέχουμε από τις φοιτητικές εκλογές, γιατί δε θέλουμε να παρέχουμε καμία εκπροσώπηση. Δεν είμαστε ούτε μεσσίες, ούτε πεφωτισμένοι και επειδή κανένας δεν είναι, δε δεχόμαστε κανένα θεσμικό όργανο που θα αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.

Η θέση των « persona non grata » είναι ξεκάθαρη. Θέλουμε αγώνα, θέλουμε αμεσοδημοκρατία, θέλουμε ανοιχτά μυαλά…

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΜΑΣ